Teatr Korez Teatr Korez
Spektakle archiwalne

Emigranci

Na scenie: Bogdan Kalus, Mirosław Neinert

Tekst: Sławomir Mrożek
Reżyseria: Jerzy Król
Efekty dźwiękowe: Jacek Kurkowski
Premiera: 18 listopada 1992 w ramach Górnośląskiego Festiwalu Kameralistyki

Czas trwania: 140 minut (1 przerwa)

Nagroda Artystyczna Wojewody Katowickiego dla Mirosława Neinerta, Spektakl prezentowany był m.in. w Kolonii

 

W zaproszeniu na spektakl reżyser napisał:
To nie dzieje się dziś, ani w Polsce, ani nie dotyczy Państwa, i oczywiście miał rację, choć, jak to zwykle bywa w dobrym teatrze poprowadził sceniczne działania tak, by rzecz mogła się dziać całkiem współcześnie i nas dotyczyć. Mogła się także zdarzyć w Polsce. Mogła, ale nie musiała i owo niedopowiedzenie interpretacyjne stanowi o wadze przedstawienia Teatru Korez.

FOTO

archiwum teatru

Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description
Image Description

RECENZJE

Jerzy Król portretuje zatem przede wszystkim sytuację wyobcowania, stan uzależnienia psychicznego dwóch mężczyzn, którzy w swoim małym, podłym świecie przeżywają całą skalę uczuć; Od autentycznej sympatii, po lekceważenie i brutalność. Dość nieoczekiwanie, większość dialogów brzmi w tym przedstawieniu bardziej serio niż w innych realizacjach „Emigrantów”. Serio i bardziej gorzko, Mimo, iż mamy do czynienia z tym samym tekstem, w którym aż roi się od paradoksów i zabawnych spięć sytuacyjnych. Tułacza wieczność

Henryka Wach-Malicka

Dziennik Zachodni
Realizm, z jakim zagrali Neinert i Kalus, którzy potrafili absurdalnej sytuacji nadać wszelkie znamiona rzeczywistości, umiejętność bezkonfliktowego przejścia od scen pełnych dynamizmu ku kompletnemu wyciszeniu i wreszcie ponad dwugodzinne podtrzymywanie „gęstej atmosfery” są niewątpliwie sukcesem tego duetu.

Mariola Woszkowska

Trybuna Śląska
Wybitny spektakl to dla mnie taki, gdy patrząc „zapominam” odbierać krytycznie - tak silne są emocje, wrażenia. Czas, miejsce zdarzeń, bohaterowie stają się znaczący. Krytyk przegrywa wówczas z widzem. To rzadkie. Emigranci Mrożka i Teatru Korez - wydarzenie festiwalu. Jerzy Król zrobił przedstawienie o mojej (naszej) wolności i moim (naszym) zniewoleniu.

Artur Wawryszuk

Górnośląski Diariusz Kulturalny
Nie przeliczyłam się w swoich oczekiwaniach na swoje szczęście i na chwałę „Korezu”, tudzież reżysera (...) Aktorzy stwarzają kreacje, które są przeciwieństwem stereotypu inteligenta i chama. Dialektyka ich wzajemnych stosunków ukazana jest jako dramat egzystencjalny mężczyzn skazanych na siebie. W ciągu prawie 2 godzin i 30 minut aktorom udaje się skupić uwagę widzów, utrzymać okrutny dramatyzm, gdy w świąteczny wieczór stają się dla siebie na przemian katem i ofiarą(...) „Emigranci” Korezu zagrani zostali bez zadęcia, bez chichotu. W ten sposób spektakl stał się naprawdę sztuką „o ludziach, a nie o sprawach”.

Marta Fox

Kwartalnik Kulturalny Opcje
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.